یه روز یه "تنها"یی بود که هیچ کس به تنهایی اون نبود.
یه عده بودن که مثل پروانه ی دور شمع به دورش میگشتن،ولی اون باز هم "تنها" بود،چون اونا هم به اجبار دورش میگشتن!نه اجبار زوری! اجبار ذاتی. اینجوری ساخته شده بودن و برای این ساخته شده بودن.
تا این که یه کسی اومد از خاک! پروانه ها ی اطراف اون "تنها" بهش گفتن قبلا هم یه چیزی شبیه به این اومده و طغیان کرده بیا اینو برش داریم قبل از این که اینم علیه ت طغیان کنه!
"تنها" قبول نکرد و گفت:
*من یه چیزی میدونم که شما نمیدونید!*1
بعد از اومدن اون خاکی "تنها" یه چیزی بهش داد که به پروانه ها نداده بود.
همین باعث شد که پروانه ها به خاکی احترام بذارن،و به خاکش بیفتن،که در واقع افتادن به خاک "تنها" بود؛ چون که اون به خاکی یاد داد چیزی که به پروانه ها یاد نداده بود، چون اون هم خاکی رو آورده بود و هم پروانه ها رو!
ولی اون که چنین قدرتی داشت و این همه پروانه دور و برش،دیگه چه نیازی به خاکی داشت؟!
هدفش از آوردن خاکی چی بود؟
"تنها" میدونست خاکی یه روزی این طوری فکر میکنه پس از قبل جواب فکرشو داد:
*من توی خاکی رو نیاوردم جز برای عبادت!*2
و هیچکس برای عبادت لایق تر از خود "تنها" نبود!
چرا که هست خاکی از "تنها" بود...
و اما ...
یه روز یه "تنها"یی بود که هیچ کس به "تنها"یی اون نبود،نیست،و نخواهد بود؛
ادامه دارد...
{در پست بعدی انشا الله به شرط زنده بودن}
پ ا ی ن و ش ت *...*1 :کتاب راه زندگی "تنها" سوره ی بقره آیه سی.
پ ا ی ن و ش ت *...*2 : کتاب راه زندگی "تنها" سوره ی ذاریات آیه پنجاه و شش.
پ ا ی ن و ش ت: بعضی موقع ها فکر میکنیم تنهاییم ولی...
